Jedno zdanie Gabriela Garcíi Márqueza

• Published in: Litteraria Copernicana Vol. 49; no. 1-2; pp. 105 - 119
• Main Author: Artur Przybyslawski
• Format: Journal Article
• Language: German
• Published: Nicolaus Copernicus University in Toruń 01.10.2024
• ISSN: 1899-315X; 2392-1617
• DOI: 10.12775/LC.2024.008

Tekst jest analizą pierwszego zdania powieści Sto lat samotności Gabriela Garcíi Márqueza. Zadaniem tej analizy, która jest inspirowana metodą Rolanda Barthes’a przedstawioną w książce S/Z, jest rekonstrukcja literackiej genealogii tego wypowiedzenia, zdanie sprawy z jego niezwykłego bogactwa treści oraz ukazanie jego sposobu traktowania czasu powieściowego. Zdanie podzielone zostaje na mikroleksje, które następnie badane są jako oddzielne jednostki. Drobiazgowa analiza ukazuje ich uwikłanie w szereg literackich kontekstów, które zwykle umykały w dotychczasowych badaniach. Rozważenie tego zdania w perspektywie narracji całej powieści ze szczególnym uwzględnieniem jego zakończenia pokazuje również szczególne podejście pisarza do fikcji literackiej i jej relacji do czytelnika. ten sposób studium to próbuje odpowiedzieć na pytanie, dlaczego zdanie to uznawane jest za jedno z najgenialniejszych zdań literatury współczesnej. Artykuł jest fragmentem większej całości, jaką jest planowana monografia analizująca pierwsze zdania wielkich powieści literatury zachodniej.