Parasites of lake minnow, Eupallasella percnurus (Pall.): The state of knowledge and threats

• Published in: Archives of Polish Fisheries Vol. 19; no. 3; pp. 167 - 173
• Main Authors: Popiołek, Marcin, Kubizna, Joanna, Wolnicki, Jacek, Kusznierz, Jan
• Format: Journal Article
• Language: English
• Published: Olsztyn Versita 01.09.2011; Stanislaw Sakowicz Inland Fisheries Institute
• Subjects: definitive hosts; Eupallasella perenurus; Freshwater; geographical distribution; lakes; larvae; minnows; Nematoda; parasites; pathogenicity; species composition; tapeworms; Trematoda; Poland, Odra R; Russia, Magadanskaya, Chukotskiy, Chukotskiy Peninsula; Japan, Hokkaido
• ISSN: 1230-6428; 2083-6139; 2083-6139
• DOI: 10.2478/v10086-011-0021-8

The lake minnow, Eupallasella percnurus (Pall.), has not been subject to any comprehensive ichthyoparasitological study; most information on its parasites comes from studies focused on other fish species. The knowledge of the geographical distribution of its parasites is especially incomplete. This paper presents the most up-to-date list of E. percnurus parasites throughout its distribution range. Most of the trematodes, tapeworms, and nematodes found in this host are larval forms. This means that the parasites use the E. percnurus mainly as an intermediate or paratenic host, and not the definitive host, which is important in light of potential parasite pathogenicity. Strzebla błotna jest przykładem ryby, która nie doczekała się jak dotąd żadnego kompleksowego opracowania ichtioparazytologicznego, a większość informacji o jej pasożytach pochodzi z badań, których głównymi obiektami były inne gatunki ryb. Szczególnie niekompletna jest wiedza o rozmieszczeniu geograficznym pasożytów tego żywiciela. W pracy przedstawiono możliwie najbardziej aktualną listę pasożytów strzebli błotnej z całego areału jej występowania. Zwrócono uwagę na fakt, że zdecydowana większość stwierdzonych u tego żywiciela przywr, tasiemców i nicieni stanowiło formy larwalne. Oznacza to, iż dla pasożytów strzebla błotna pełni przede wszystkim rolę żywiciela pośredniego lub paratenicznego, a nie głównego żywiciela ostatecznego, a cecha ta wydaje się być istotna w odniesieniu do potencjalnej patogenności pasożytów.